Pewnego poranka w małym miasteczku Brooksville detektyw Mark Reynolds siedział w swojej ulubionej restauracji i popijał kawę przed pracą.
Miejsce było spokojne i znajome – brzęk talerzy, ciche rozmowy i zapach świeżo parzonej kawy wypełniały powietrze. Reynolds był człowiekiem znanym ze swojego autorytetu, a nie z dobroci. Ludzie go szanowali, ale niewielu go lubiło.
Przy ladzie siedziała Grace Miller, cicha, czarnoskóra kobieta w średnim wieku. Uczyła angielskiego w lokalnym liceum i słynęła ze swojego spokojnego i dostojnego usposobienia.
Tego ranka popijała herbatę, pogrążona w myślach. Miasto często ukrywało napięcie rasowe pod uprzejmymi uśmiechami, ale ono zawsze tam było, tliło się w powietrzu.
Kiedy Reynolds zauważył Grace, coś mrocznego się w nim poruszyło. Bez słowa wstał, chwycił kubek i wylał jej na głowę gorącą kawę.
„Dowiedz się, gdzie twoje miejsce” – zadrwił.
W restauracji zapadła cisza.
W powietrzu rozbrzmiał syk rozlanej kawy.
Grace wzdrygnęła się, ale nie krzyknęła. Jej opanowanie nie osłabło.
Ktoś krzyknął: „Co się z tobą, do cholery, dzieje?”, ale Grace uniosła rękę, żeby go uciszyć. Spojrzała Reynoldsowi w oczy, po czym wstała i wyszła bez słowa – z nienaruszoną godnością.
Następnego ranka wszyscy w mieście usłyszeli, co się stało. Niektórzy próbowali usprawiedliwić Reynoldsa, inni byli przerażeni. Grace milczała, odmawiając wywiadów i publicznych oświadczeń. Przeżyła w życiu gorsze rzeczy i wiedziała, że milczenie mówi głośniej niż oburzenie.
Reynolds zbagatelizował zamieszanie, przekonany, że ucichnie. Jednak kilka dni później wezwano go na komisariat.
