Deszcz smagał marmurowe kolumny Kaplicy Rodziny Winchesterów , miejsca zbyt eleganckiego na żałobę i zbyt zimnego na pocieszenie. Wewnątrz, w upiornym blasku żyrandola, gromadziło się morze czarnych garniturów i diamentów. Trumna – lśniąca, mahoniowa, wypolerowana do perfekcji – kryła ciało Richarda Winchestera , jednego z najbardziej bezwzględnych milionerów Kalifornii.

Zbudował imperia, zmiażdżył rywali i zostawił rodzinę, która nosiła smutek jak kosztowny dodatek. Jego najstarszy syn, Michael , stał przy ołtarzu, szepcząc do prawników. Jego druga żona, Vivian , delikatnie zmywała tusz do rzęs, nie roniąc prawdziwych łez. Wszystko w tym dniu wydawało się wyreżyserowane.Gry rodzinne

Aż nagle drzwi kaplicy się otworzyły.

Młoda dziewczyna – nie więcej niż dwunastoletnia – wpadła do środka, przemoczona, ściskając małego chłopca owiniętego w szary koc. Włosy lepiły jej się do twarzy, oczy szeroko otwarte i nieruchome. Przez sekundę nikt się nie poruszył. Głos dziewczyny drżał, ale niósł się w ciszy.

„To syn Richarda Winchestera” – powiedziała. „A ja jestem jego siostrzenicą”.

zobacz więcej na następnej stronie Reklama

Następny→