Oddział położniczy tętnił życiem. Rozlegał się płacz czterech noworodków, rozbrzmiewający w idealnej harmonii.
Młoda matka, wyczerpana, ale promieniejąca, uśmiechała się przez łzy, patrząc na swoje czworaczki. Malutkie, kruche i idealne.
Jej partner pochylił się nad łóżeczkiem, lecz zamiast zdziwienia na jego twarzy malowało się niedowierzanie.
„Oni… oni są czarni” – mruknął, a w jego głosie słychać było oskarżenie.
Zamrugała, zdezorientowana. „Są nasze, Jacob. To twoje dzieci”.
Ale gwałtownie pokręcił głową. „Nie! Zdradziłeś mnie!”
I z tymi słowami wyszedł, zostawiając ją samą z czwórką niemowląt, które nagle zostały pozbawione ojca, ochrony i przyszłego dziedzictwa.
Tej nocy, kołysząc ich do snu, szepnęła cicho: „Nieważne, kto odejdzie. Jesteś mój. I zawsze będę cię chronić”.
zobacz więcej na następnej stronie Reklama
