Mijały lata. Pomimo plotek, spojrzeń i nieobecności ojca, jej dzieci wyrosły na niezwykłych ludzi.
Jeden został architektem, projektując budynki budzące zachwyt. Inny został prawnikiem, broniąc tych, którzy nie mieli głosu.
Jedna z nich odnalazła swoją pasję w muzyce i poruszała serca swoimi piosenkami. Najmłodsza z kolei pokochała sztukę i została cenioną malarką.
Były żywym dowodem siły i oddania swojej matki.
Jednak cień porzucenia przez ojca wciąż wisiał w powietrzu.
Nawet gdy byli już dorośli, szepty im towarzyszyły. „Czy ty w ogóle wiesz, kto jest twoim prawdziwym ojcem?” – szydzili ludzie. „Jesteś pewien, że twoja mama mówiła prawdę?”
Przez lata to ignorowali. Aż pewnego dnia jeden z nich powiedział: „Zróbmy test DNA. Nie dlatego, że w nią wątpimy, ale dlatego, że nie pozwalamy światu w nią wątpić”.
Kiedy nadeszły wyniki, ręce im się trzęsły, gdy otwierali kopertę.
