Zastąpiła dyscyplinę wyobraźnią. Pora snu stała się tajną misją, a sprzątanie pokoju poszukiwaniem skarbów. Zrozumiała, że dzieci pragną porządku, ale rozwijają się, gdy jest on otoczony zabawą i szacunkiem. Transformacja była szybka i niezwykła. Chłopcy, chętni do udziału w świecie zabaw Grace, zaczęli ze sobą współpracować. Ciągła walka o władzę zniknęła, ponieważ nie byli już kontrolowani; byli widziani i słyszani. Zmiana była tak głęboka, że nawet służba domowa była zdumiona nową atmosferą radosnego śmiechu.

Kiedy Alexander Harrington w końcu zaznał spokoju, który zapanował w jego domu, stanął twarzą w twarz z własną porażką jako rodzic. Próbował zapewnić swoim synom byt, budując finansową fortecę, ale Grace pokazała mu, że potrzebują emocjonalnego fundamentu. Jej ciche stwierdzenie: „Nie potrzebowali kontroli. Potrzebowali więzi” było lekcją rodzicielstwa, która odbiła się echem daleko poza murami rezydencji. Historia Grace i trojaczków Harringtonów to mocne przypomnienie, że za każdym zachowaniem kryje się potrzeba, a największym darem, jaki możemy dać naszym dzieciom, nie jest to, co im kupimy, ale obecność, którą im ofiarujemy.