„Otwórz” – powiedziałem chłodno.

Przekartkował teczkę, czytając zaznaczone fragmenty szeroko otwartymi oczami. Jego twarz zbladła, a potem poczerwieniała.

„Nie odważyłbyś się” – warknął.

„Odważyłam się przeżyć, kiedy lekarze powiedzieli, że już nigdy nie usiądę” – powiedziałam spokojnie i lodowato. „Nie lekceważcie tego, do czego jestem zdolna”.

Elena zrobiła krok naprzód. „A co z dzieckiem?”

Przez chwilę staliśmy cicho i obserwowaliśmy śpiące dziecko.

Potem powiedziałem: „Jest wolne stanowisko w fundacji. Jeśli jesteś gotów na nie zapracować”.

Spojrzała na mnie ze łzami w oczach. „Będę pracować ciężej niż ktokolwiek inny”.

„Wiem, że tak zrobisz.”

Pół roku później Fundacja rozkwitała, akcje firmy odżyły, a ja — Victoria DeLacroix — nie tylko uniknęłam zdrady, ale wkroczyłam w coś większego.

Siła. Pokój. I cel.

A co z Sebastianem?

Ostatnio słyszałem, że gdzieś stąd wyjechał, próbując zacząć od nowa, mając jedynie nadszarpniętą reputację i długą listę wrogów. Czasami jedyną sprawiedliwością, jakiej potrzebujesz, jest… czas.

Ponieważ siła nie zależy od nóg czy statusu.

Definiuje się to poprzez to, jak stawiasz czoła, gdy ktoś uważa, że nie dasz rady.